สมัยที่ทอม วัตสันเป็นนักกอล์ฟหมายเลข 1 ของโลก เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นนักพัตต์อันดับ 1 ของพีจีเอทัวร์ วันหนึ่งผมอ่านเทคนิคการพัตต์ให้แม่นของทอม อ่านแล้วเกิดอาการคล้ายว่า “บรรลุ” ในทันใด ทอมบอกว่ากลไกที่สำคัที่สุดของการพัตต์เป็นสิ่งที่นักกอล์ฟสมัครเล่น เกือบทุกคนไม่เคยพูดถึง อาจจะเป็นเพราะไม่เคยมีใครสอนหรือไม่เคยรู้มาก่อนเลย กลไกที่ว่าก็คือ การพัตต์ที่ถูกต้องแขนซ้ายจะต้องไม่ยืด-ไม่หดตลอดการพัตต์ วิธีรักษาแขนซ้ายไม่ให้ยืด และไม่ให้หดทั้งตอนแบ็คสวิง ดาวน์สวิง และฟอลโลว์ ธรู ทำได้ด้วยการรักษามุมของข้อศอกซ้ายให้คงที่ตลอดวงสวิง ถ้ารักษามุมของข้อศอกซ้ายคงที่ จะบังคับให้แขนกับไหล่ทำงานเป็นชิ้นเดียวกันตลอดวงสวิง เส้นทางเดินของหน้าพัตเตอร์จะคงเส้นคงวาทุกครั้ง เหมือนการแกว่งของลูกตุ้มนาฬิกา ถ้าเราพัตต์โดยสามารถ “กำกับ” ให้หน้าพัตเตอร์เดินเที่ยงตรงทุกครั้ง เหมือนลูกตุ้มนาฬิกา รับรองว่าออนตรงไหน คู่ต่อสู้หนาวทุกครั้ง ถามว่าถ้าเวลาพัตต์ มุมของข้อศอกซ้ายไม่คงที่ คือเวลาแบ็คสวิง ข้อศอกซ้ายยืดออก ตอนดาวน์สวิง (ความจริงต้องเรียก ฟอร์เวิร์ด สวิง) ข้อศอกซ้ายหดกลับ สาเหตุที่ข้อศอกซ้ายยืดส่วนให่เกิดจากท่านนักกอฟ์ล ได้รับคำสอนว่า เวลาพัตต์ต้องรักษาหัวพัตเตอร์ให้เรียดพื้นที่สุด ก็เลยยืดข้อศอกซ้าย เหยืยดแขนซ้าย เพื่อทำให้หัวพัตเตอร์เรียดพื้นที่สุด แม้กระทั่งเวลาพัตต์ระยะไกล เมื่อเหยียดข้อศอก เหยียดแขนตอน แบ็คสวิง เวลาดาวน์สวิง ก็ต้องหดแขน หดข้อศอก ถ้าไม่หด หัวพัตเตอร์ จะสะดุดพื้นกรีนก่อนถึงลูกอย่างแน่นอน แอ็คชั่นอย่างนี้จะทำให้พัตต์แม่นได้อย่างไร ดังนั้น จะพัตต์ให้แม่น ต้องรักษามุมของข้อศอกซ้าย ให้คงที่ตลอดการพัตต์ มีข้อคิดเพิ่มเติมอีกนิดนึง 1) ถ้าดูแลกริฟให้สะอาด มือก็จะจับกริพได้กระชับ และถ้าเช็คหน้าเหล็กให้สะอาด หน้าเหล็กก็จะสร้างแบ็คสปินให้ลูกได้เต็มที่ 2) ถ้าลุดอัพ หรือหน้าไว ยกศรีษะเร็วเกินไปเวลาพัตต์ ขอให้เตือนตัวเองว่า “ให้หัวพัตเตอร์ผ่านเท้าซ้ายไปก่อนค่อยยกหัว” (สำหรับคนถนัดขวา) 3) หน้าร้อน แฟร์เวย์แข็งและแห้ง เวลาตีหัวไม้ 1 ต้องการให้ได้ระยะไกลขึ้น ปักทีให้เตี้ยลง ยืนแอ็คเดรสให้ตำแหน่งของลูกค่อนมาทางเท้าหลังมากกว่าปกติ 1 นิ้ว จะทำให้ลูกพุ่งต่ำ ตกแล้ววิ่งไปไกล 4) หน้าฝน หรือวันที่ฝนตก แฟร์เวย์แฉะ วีธีตีหัวไม้ 1 ไม่ให้เสียระยะให้ทำตรงข้ามกับข้อ 3 คือ ปักทีให้สูงขึ้น ยืนแอ็คเดรส ให้ลูกค่อนไปทางเท้าหน้ามากกว่าปกติ 1 นิ้ว ลูกจะแครี่ได้ไกลกว่าปกติ แม้จะตกแล้วไม่ค่อยวิ่ง แต่ก็ยังไกล 5) นักกอล์ฟฝืมือปานกลาง แฮนดิแคประหว่าง 15-20 ถ้าอยากทำสกอร์ให้ดีกว่าเดิม เวลาตีช็อคแอ็พโพรช อย่าไปสนใจว่าธงอยู่ไหน ให้ทำคล้ายๆ ว่าบนกรีนไม่มีธงปักอยู่ แล้วเลือกตีให้ลูกไปออนในตำแหน่งที่ปลอดภัยที่สุด เท่านั้นแหละลูกจะตกทราย ตกรัฟน้อยลง และได้พาร์มากขึ้น | |
